Integracja  sensoryczna  (zmysłowa) to możliwość  rejestrowania  informacji  ze  świata  zewnętrznego  przez  narządy  zmysłów,  ich  przetwarzanie  w ośrodkowym  układzie  nerwowym  i  wykorzystanie  do  celowego  działania.  Stwarza  neurofizjologiczne  podwaliny  do  rozwijania  takich  umiejętności  jak:  mowa,  czytanie,  pisanie  i  wielu  innych.  Jednak,  gdy  mózg  i  cały  system  nerwowy  nie  są  w  stanie  bez  zakłóceń  integrować  informacji  pochodzących  od  zmysłów,  mamy do  czynienia  z  zaburzoną  integracją  sensoryczną. Informacje  docierające  do  mózgu  są  niewłaściwie  przetwarzane,  w  następstwie   czego pojawiają  się  zaburzenia  percepcji  wzrokowej  i  słuchowej,  zdolności  ruchowych,  umiejętności  bawienia  się,  samoobsługi,  zachowań  i  uczenia  się. Osoba  z  tego  rodzaju  problemami  odznacza  się  niepewnością  grawitacyjną,  ma  problemy  w  skakaniu,  huśtaniu,  chodzeniu  po  wyznaczonej  linii a  nade  wszystko  w  obracaniu  się  wokół własnej  osi. Nie  lubi  dotykać  niektórych  przedmiotów  i jednocześnie  być  dotykana. Ma  duże  trudności  w  rozpoznawaniu  przedmiotów  tylko  dotykiem  bez  udziału  wzroku.  Ponadto  nie  radzi  sobie  z  "odczytywaniem",  rozróżnianiem  dźwięków.  Głośniejszy  dźwięk  mózg  odbierze  nieprawidłowo  jako  ogromny  hałas,  powodujący  niemalże  ból. Nie  toleruje  też  zbyt  ostrego  światła,  światła  pulsującego,  kolorowego.
Ta  bardzo  krótka  informacja  o  zaburzeniach  integracji  sensorycznej  odzwierciedla  wiele  nieprawidłowości  w  zachowaniu  dzieci  autystycznych.  Niechęć  do  dotyku,  problemy  z  obcięciem  włosów,  paznokci,  zakrywanie  uszu  w  sytuacjach  często  niezrozumiałych  dla  otoczenia  to  tylko  niektóre  "dziwne"  zachowania  dziecka  autystycznego.
W  związku  z  tym  jedną  ze  skuteczniejszych  metod  terapii  dzieci  autystycznych  jest  metoda  integracji  sensorycznej.

Integracja  sensoryczna  oparta  jest  na:

• założeniach  teorii  neurofizjologicznej

• wystandaryzowanych  testach  SI  i  obserwacji  klinicznej

• terapii

Integracja  sensoryczna  nie  zastępuje  edukacji  -  czyni  mózg  bardziej  chłonnym  i  podatnym  na  przyjmowanie  wiedzy  szkolnej  i  sprawia,  że  uczenie  się  staje  się  łatwiejsze.

Esencją  integracji  sensorycznej  jest  terapia. Terapia  poprawia  procesy  sensoryczne  dokonujące  się  w  obrębie  układów  zmysłów. Już  po  kilku  miesiącach terapii obserwuje  się  pozytywne  zmiany  u  dziecka  ( efekty  terapii  są  stałe,  nie  ma  regresji), poprawia  się  wiara  we  własne  siły  dziecka,  poczucie  równowagi,  koordynacja,  koncentracja,  dziecko  lepiej  słucha  i  wypełnia  polecenia,  poprawia  się  umiejętność  czytania,  pisania  oraz  inne  umiejętności  szkolne,  poprawia  się  mowa  i  sposób  wyrażania,  dziecko  zaczyna  kontrolować  swoje  reakcje  na  otoczenie,  chętniej  podejmuje  się  nowych,  trudnych  zadań.
Terapia   integracji  sensorycznej   prowadzona  jest  w formie  "naukowej"  zabawy  w  sali  wyposażonej  w  odpowiedni  sprzęt  (deskorolka,  hamak, dysk,  parówka,  huśtawka,  konik,  topek,  beczka,  lina,  helikopter, koordonka i wiele  innych).  
Indywidualną  terapią  integracji  sensorycznej  objęci  są  wszyscy  uczniowie  Szkoły Podstawowej  i  Gimnazjum  oraz  dzieci  w  ramach  Wczesnego  Wspomagania.